کلمه "ازلام "و "انصاب "در قرآن که مى فرماید انماالخمرو المیسر و الانصاب و الازلامرجس ... به چه معناى است؟
ازلام:تیرهاى چوبى بوده است که با آن نوعى عمل قمار انجام مى دادند. البته عمل قماربازى با آنها نیز، «ازلام» گفته مى شود. آنچه آیه شریفه به آن اشاره دارد، همان عمل قمار با انداختن تیرها است، به این صورت که ده نفر با شرطبندى شترى را تهیه و نحر مىکردند. سپس ده چوبه تیر - که روى هفت عدد آنها کلمه «برنده» و روى سه تاى دیگر کلمه «بازنده» نوشته شده بود - در کیسهاى مىریختند و آنها را به نام یک یک آن ده نفر، از کیسه بیرون مىآوردند. هفت چوبه برنده به نام هر کس مىافتاد، بدون پرداختن وجه، سهم معینى از گوشت را برمىداشت؛ ولى سه نفرى که تیرهاى بازنده را دریافت داشته بودند، باید هر کدام یک سوم قیمت حیوان را مىپرداختند، بدون این که سهمى از گوشت داشته باشند.
به خوبى روشن است که این مسأله، هیچ ربطى به تفأل به قرآن ندارد؛ زیرا عمل یاد شده نوعى بهرهورى مادى از طریق قمار است؛ در حالى که در تفأل به قرآن، چنین عنصرى وجود ندارد و از این طریق شخص به مال دیگران چنگاندازى نمى کند؛ بلکه صرفاً نوعى استخبار و طلب آگاهى نسبت به موضوع مورد نظر مى کند.
انصاب: جمع نُصُب، هر چیزى است که براى هدفى معین، چون پرستش، راهنمایى افراد، ترساندن و فرارى دادن حیوانات، تقرب جستن به خدا و مانند آن نصب مىشود.نُصُب جمع نصیب یا نصیبه هر چیزى جز خداى متعالى است که پرستش مىشود.
انصاب در اصطلاح در دو معنا بهکار رفته است: 1. سنگهایى که در دوران جاهلیت پیرامون کعبه نصب مىشد تا با تکریم آنها و قربانى کردن براى آنها به بتها تقرب جویند. گاه این سنگها را به دلخواه با سنگهاى بهتر عوض مىکردندو شمار آنها را 360 تخته گفتهاند.2. سنگها یا هر چیز دیگرى که مورد پرستش قرار مىگرفت. مشرکان این سنگها را با خود حمل مىکردند و هرگاه سنگ بهترى مىیافتند سنگ پیشین را رها مىکردند.
تفاوت انصاب با «اوثان» و «اصنام» که مشرکان آنها را نیز مىپرستیدند این است که اوثان از سنگ و چوب ساخته مىشد و داراى پیکره بود؛ اما صورت نداشت. اصنام با چوب یا سنگهاى گرانبها یا جواهرات معدنى ساخته مىشد و براى آن پیکره و صورت مىتراشیدند و به جواهرات و فلزات گرانبها مىآراستند؛ ولى انصاب بدون صورت و پیکره بوده و یا خود پرستش مىشد یا مقابل اصنام قرار مىگرفت و خون قربانى بر آن ریخته مىشد.
.: Weblog Themes By Pichak :.